Czy i jak rozmawiać o chorobie z dziećmi i nastolatkami?

To oczywiste, że chcemy uchronić nasze dzieci przed stresem, trudnościami, przykrymi przeżyciami, w tym związanymi ze zdrowiem. Jednak najważniejsze w przypadku choroby nowotworowej, to być szczerym i otwartym w rozmowie z najmłodszymi członkami rodziny.

Najczęściej dzieci odczuwają, że dzieje się coś poważnego, ponieważ wpływa to na codzienne funkcjonowanie rodziny. Poinformowanie o chorobie jest równoznaczne dla dzieci z tym, zę mgą zadawać pytania i spowoduje, że nie dopowiedzą sobie swojej własnej historii.

Do rozmowy z dzieckiem warto się przygotować: powinniśmy wiedzieć, że rozumiemy to, co chcemy przekazać i przygotować się na pytania, jakie może zadać dziecko. Dobrze jest wybrać miejsce i czas rozmowy i omówić temat choroby w obecności wszystkich członków rodziny. Oczywiście reakcje dziecka jak również zrozumienie i zinterpretowanie informacji zależą od wieku dziecka. Są jednak pewne wspólne dla każdego wieku wskazówki: bądź szczery, używaj języka dostosowanego do wieku dziecka i sposobu, w jaki rozmawiacie na co dzień, zweryfikuj, co wie dziecko i jeżeli to konieczne wyjaśnij i rozwiej wątpliwości, w przypadku najmłodszych dzieci warto jest powtórzyć to, co przekazałeś im wcześniej.

Często pomocne okazuje się poinformowanie wychowawcy i/lub zaprzyjaźnionych rodziców. W przypadku nastolatka warto najpierw omówić z nim kwestię informowania osób spoza rodziny. Jeżeli martwisz się o kondycję psychiczną swojego dziecka, udaj się z nim po profesjonalną pomoc psychoonkologiczną.